Toen ik mijn redactionele pen 8 maanden geleden inleverde bij De Telegraaf om de PR-factor te bemachtigen bij Today’s Specials, begreep niemand waarom. ‘PR is de vijand van journalistiek.’ ‘PR is old fashioned.’ ‘PR-bureaus versturen alleen maar persberichten.’ Public Relations is een duur woord voor reclame.’ Volgens mij bestaat er geen branche waar zoveel misverstanden over bestaan als die van ons. De meesten denken namelijk dat PR enkel gaat over het behalen van de voorpagina van de grootste Nederlandse kranten. Of samenwerken met commerciële organisaties die toch wel in de media belanden. De meesten hebben het mis. En wel hierom.

Storytellers
In mijn zoektocht naar de definitie van PR, stuitte ik op de volgende omschrijving: “Het PR-vak omvat tientallen activiteiten om een specifieke boodschap over te brengen op een specifieke doelgroep. PR is een strategisch communicatieproces dat wederzijdse, duurzame en voordelige relaties tussen organisaties en stakeholders opbouwt.” Het gaat hierbij niet om overtuigen of verkopen, maar om het vertellen en verspreiden van een verhaal. Een verhaal waar de ‘why’ van een organisatie centraal staat. Waarom bestaat een organisatie? Welk (maatschappelijke) verschil wil een bedrijf maken in de wereld? De praktijk beaamt deze definitie: wij achterhalen ‘de waarom’, gieten deze in een mooi verhaal en brengen dit via verschillende communicatiemiddelen naar buiten. Denk hierbij aan mooie artikelen in de media en overtuigende social media campagnes.‍

Overtuigingskracht
In tegenstelling tot adverteerders, die verhalen verspreiden via betaalde methoden, zorgt public relations voor zogeheten earned media. De verhalen die we schrijven overtuigen verslaggevers, redacteuren en journalisten om dit verhaal te delen. Niet omdat het geld oplevert, maar omdat het bijdraagt aan een medium en haar publiek. Think about it. Je leest toch veel liever een goed verhaal dan een advertentie? We zijn dus verantwoordelijk voor échte verhalen die geverifieerd wordt door de journalist zelf. Kortom: PR-consultants zijn geen verkopers, maar verhalenmakers én vertellers. Ze schrijven (mee aan) verhalen om reputaties te beschermen, verbeteren of op te bouwen. Succesverhalen, welteverstaan!

Toen ik mijn redactionele pen inleverde, twijfelde ik geen moment. Journalistiek en PR zijn geen uitersten of vijanden, het zijn juist twee aparte werelden die sterker worden als ze samensmelten. Én ze hebben één heel belangrijk aspect met elkaar gemeen: het vertellen van bijzondere verhalen. Die áls ze het waard zijn de voorpagina behalen!